зла́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зла́д
Р. зла́ду

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злад, -у, м.

У выразе: зладу няма з кім-чым (разм.) — немагчыма справіцца, зладзіць з кім-, чым-н.

Тут з адным дзіцем і то зладу няма, а там чацвёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злад, -у м.: зла́ду няма́ разг. сла́ду нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злад, ‑у, м.

Разм. У выразе: зладу няма гл. няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)