зжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Тое, што і жаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зжына́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зжына́ю зжына́ем
2-я ас. зжына́еш зжына́еце
3-я ас. зжына́е зжына́юць
Прошлы час
м. зжына́ў зжына́лі
ж. зжына́ла
н. зжына́ла
Загадны лад
2-я ас. зжына́й зжына́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зжына́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зжына́ць несов. сжина́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зжына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжына́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да зжынаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сжина́ть несов. зжына́ць; см. сжать​II;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазжына́ць сов. (к зжына́ць — о многом) сжать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пережина́ть несов.

1. (сжинать всё, многое) зжына́ць;

2. (опережать в жатве) разг. перажына́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

1. і без дап. Жаць некаторы час; зжынаць што‑н.

2. перан. Атрымліваць здабытак ад чаго‑н. зробленага. Кажуць, хто сее вецер, той пажынае буру. Колас.

•••

Пажынаць лаўры — атрымліваць прызнанне сваіх дасягненняў, сваёй працы і інш.

Пажынаць плады чаго — карыстацца вынікамі зробленага, дасягнутага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжына́цца несов., с.-х.

1. справля́ться (с кем-л.) в жа́тве; см. зжа́цца;

2. страд. сжина́ться; см. зжына́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)