зернявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зернявы́ зернява́я зерняво́е зернявы́я
Р. зерняво́га зерняво́й
зерняво́е		 зерняво́га зернявы́х
Д. зерняво́му зерняво́й зерняво́му зернявы́м
В. зернявы́ (неадуш.)
зерняво́га (адуш.)		 зерняву́ю зерняво́е зернявы́я (неадуш.)
зернявы́х (адуш.)
Т. зернявы́м зерняво́й
зерняво́ю		 зернявы́м зернявы́мі
М. зернявы́м зерняво́й зернявы́м зернявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зернявы́, см. зе́рневы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зернявы́,

гл. зерневы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зе́рневы, ‑ая, ‑ае і зернявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да зерня (у 1 знач.). Зерневы фураж. // Звязаны з вырошчваннем зерня. Зерневая гаспадарка.

2. Які дае плады ў выглядзе зярнят. Зернявыя культуры. // у знач. наз. зе́рневыя, ‑ых. Злакавыя сельскагаспадарчыя культуры (жыта, пшаніца, авёс і пад.), зерне якіх выкарыстоўваецца як прадукт харчавання. Уборка зерневых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зе́рне, -я, зярня́ці, мн. зе́рні, -яў і зярня́ты, -ня́т, н.

1. Плод, семя злакаў (а таксама некаторых іншых раслін).

Ячменнае з.

Кава ў зернях.

2. зб. Насенне хлебных злакаў.

Хлеб у зерні.

3. Невялікі прадмет, крупінка чаго-н.

Жамчужнае з.

4. перан. Ядро, зародак чаго-н. (кніжн.).

З. ісціны.

|| памянш. зярня́тка, -а, мн. -і, -так, н. (да 1 і 3 знач.) і зе́рнетка, -а, мн. -і, -так, н. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. зе́рневы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.) і зернявы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Зерневыя (зернявыя) культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)