зени́т астр., перен. зені́т, -ту м.;

◊

в зени́те сла́вы на вяршы́ні сла́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зені́т, -ту м., астр., перен. зени́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зені́т ’найвышэйшы пункт неба’. З рус. зени́т ’тс’, запазычанага, верагодна, у XVII ст. з лац. zenith < араб. senit, sinit ’кірунак, дарога’. Шанскі, 2, З, 89; Фасмер, 2, 94; Біржакава, 362; Купіна, Формиров., 122; Крукоўскі, Уплыў, 90.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)