зе́мскі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. зе́мскі зе́мскія
Р. зе́мскага зе́мскіх
Д. зе́мскаму зе́мскім
В. зе́мскага зе́мскіх
Т. зе́мскім зе́мскімі
М. зе́мскім зе́мскіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зе́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зе́мскі зе́мская зе́мскае зе́мскія
Р. зе́мскага зе́мскай
зе́мскае		 зе́мскага зе́мскіх
Д. зе́мскаму зе́мскай зе́мскаму зе́мскім
В. зе́мскі (неадуш.)
зе́мскага (адуш.)		 зе́мскую зе́мскае зе́мскія (неадуш.)
зе́мскіх (адуш.)
Т. зе́мскім зе́мскай
зе́мскаю		 зе́мскім зе́мскімі
М. зе́мскім зе́мскай зе́мскім зе́мскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакто́рка і до́ктарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жанчына-ўрач. [Дачка нарадавольца] была ўжо не першай маладосці, працавала дакторкаю ў адной з земскіх бальніц. Колас. Вінцусь ураз пазнаў у жанчыне доктарку, што лечыць яго Зоську. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)