землясо́сны, -ая, -ае.

1. гл. землясос.

2. У выразе: землясосны снарад — машына для земляных работ, якая пры дапамозе помпы вымае і транспартуе па трубаправодах разрэджаны вадою грунт, земснарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

землясо́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. землясо́сны землясо́сная землясо́снае землясо́сныя
Р. землясо́снага землясо́снай
землясо́снае		 землясо́снага землясо́сных
Д. землясо́снаму землясо́снай землясо́снаму землясо́сным
В. землясо́сны (неадуш.)
землясо́снага (адуш.)		 землясо́сную землясо́снае землясо́сныя (неадуш.)
землясо́сных (адуш.)
Т. землясо́сным землясо́снай
землясо́снаю		 землясо́сным землясо́снымі
М. землясо́сным землясо́снай землясо́сным землясо́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

землясо́сны землесо́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

землясо́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да землясоса, з’яўляецца землясосам. Землясоснае абсталяванне. Землясосны снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землясо́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Помпа ў землясосным снарадзе для вымання і транспарціроўкі грунту.

|| прым. землясо́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

землесо́сный землясо́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

земснара́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Плывучы землясосны і землечарпальны снарад для гідратэхнічных работ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

земснара́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Плывучы землясосны і землечарпальны снарад для гідратэхнічных работ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́гер, ‑а, м.

Землясосны снарад, які служыць для вымання зямлі пры паглыбленні дна рэк і пад. [Аксана:] — Мы сёння ўпершыню спрабавалі багер Віланда. Галавач.

[Ад гал. bagger — гразь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снара́д, ‑а, М ‑дзе. м.

1. Від боепрыпасаў для стральбы з гармат. Процітанкавы снарад. Артылерыйскі снарад. □ Недзе зусім блізка разарваўся снарад. Шамякін. Час ад часу за ракой грукалі цяжкія гарматы, і над галавой Ягорава з пранозлівым свістам праляталі снарады. Краўчанка.

2. Прылада, прыстасаванне для спартыўных практыкаванняў. Гімнастычныя снарады. □ Разам з іншымі навічкамі знаёміўся [Паўлік] са спартыўнымі снарадамі, вывучаў розныя прыёмы бою на рапірах. Шыловіч.

3. Інструмент, машына, апарат. Землясосны снарад. Буравы снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)