зе́бу

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. зе́бу зе́бу
Р. зе́бу зе́бу
Д. зе́бу зе́бу
В. зе́бу зе́бу
Т. зе́бу зе́бу
М. зе́бу зе́бу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зе́бу зоол. зе́бу нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́бу нескл., м. и ж., зоол. зе́бу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́бу, нескл., м.

Від свойскай буйной рагатай жывёлы з невялікім тлушчавым гарбом на карку (пашыраны ў Азіі і Афрыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)