зды́мнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зды́мнік |
зды́мнікі |
| Р. |
зды́мніка |
зды́мнікаў |
| Д. |
зды́мніку |
зды́мнікам |
| В. |
зды́мнік |
зды́мнікі |
| Т. |
зды́мнікам |
зды́мнікамі |
| М. |
зды́мніку |
зды́мніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зды́мнік м., спец. съёмник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зды́мнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне для знімання чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
съёмник спец. зды́мнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)