зду́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зду́ю |
зду́ем |
| 2-я ас. |
зду́еш |
зду́еце |
| 3-я ас. |
зду́е |
зду́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зду́ў |
зду́лі |
| ж. |
зду́ла |
| н. |
зду́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зду́й |
зду́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зду́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
здуць, здую, здуеш, здуе; пр. здуў, здула, ‑ло; зак., каго-што.
Тое, што і здзьмуць. Моладзь як ветрам здуло з-за сталоў. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да здуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)