здрахле́ць гл. драхлець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здрахле́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. здрахле́ю здрахле́ем
2-я ас. здрахле́еш здрахле́еце
3-я ас. здрахле́е здрахле́юць
Прошлы час
м. здрахле́ў здрахле́лі
ж. здрахле́ла
н. здрахле́ла
Загадны лад
2-я ас. здрахле́й здрахле́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час здрахле́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здрахле́ць сов. одряхле́ть; обветша́ть, изветша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здрахле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць драхлым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скаршэ́ніцца, скаршне́ць ‘састарыцца, здрахлець’ (ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка выводзяць з літ. káršti ‘дажываць свой век’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)