здра́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. здра́дніца здра́дніцы
Р. здра́дніцы здра́дніц
Д. здра́дніцы здра́дніцам
В. здра́дніцу здра́дніц
Т. здра́дніцай
здра́дніцаю		 здра́дніцамі
М. здра́дніцы здра́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здра́дніца ж. изме́нница; преда́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здра́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да здраднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

З. народа.

|| ж. здра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. здра́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изме́нница здра́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

преда́тельница здра́дніца, -цы ж.; прада́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)