здра́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
здра́дны |
здра́дная |
здра́днае |
здра́дныя |
| Р. |
здра́днага |
здра́днай
здра́днае |
здра́днага |
здра́дных |
| Д. |
здра́днаму |
здра́днай |
здра́днаму |
здра́дным |
| В. |
здра́дны (неадуш.)
здра́днага (адуш.) |
здра́дную |
здра́днае |
здра́дныя (неадуш.)
здра́дных (адуш.) |
| Т. |
здра́дным |
здра́днай
здра́днаю |
здра́дным |
здра́днымі |
| М. |
здра́дным |
здра́днай |
здра́дным |
здра́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
здра́дны изме́ннический; преда́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
здра́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і здрадлівы. Здрадны чалавек. Здрадная ўсмешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изме́ннический здра́дніцкі; (предательский) здра́длівы, здра́дны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)