здо́хлы, -ая, -ае.

1. Тое, што і дохлы.

Здзіраць скуру са здохлага каня.

2. перан. Слабы, кволы (разм.).

Чаго ён такі з. ў вас?

|| наз. здо́хласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здо́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здо́хлы здо́хлая здо́хлае здо́хлыя
Р. здо́хлага здо́хлай
здо́хлае		 здо́хлага здо́хлых
Д. здо́хламу здо́хлай здо́хламу здо́хлым
В. здо́хлы (неадуш.)
здо́хлага (адуш.)		 здо́хлую здо́хлае здо́хлыя (неадуш.)
здо́хлых (адуш.)
Т. здо́хлым здо́хлай
здо́хлаю		 здо́хлым здо́хлымі
М. здо́хлым здо́хлай здо́хлым здо́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здо́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здо́хлы здо́хлая здо́хлае здо́хлыя
Р. здо́хлага здо́хлай
здо́хлае		 здо́хлага здо́хлых
Д. здо́хламу здо́хлай здо́хламу здо́хлым
В. здо́хлы (неадуш.)
здо́хлага (адуш.)		 здо́хлую здо́хлае здо́хлыя (неадуш.)
здо́хлых (адуш.)
Т. здо́хлым здо́хлай
здо́хлаю		 здо́хлым здо́хлымі
М. здо́хлым здо́хлай здо́хлым здо́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здо́хлы

1. (мёртвый) до́хлый, издо́хший, околе́лый, па́вший;

2. перен., прост. (хилый) до́хлый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дохлы. Цыганаваты Шот валачэ на сабе злубянелую шкуру, якую злупіў са здохлага каня. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́хлый прям., перен. здо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

околе́лый разг. акале́лы, здо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

издо́хший

1. прич. які́ (што) здох;

2. прил. здо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Здохлы, мёртвы (пра жывёлу, насякомых). Дохлы кот. Дохлая мыш.

2. перан. Разм. Хілы, кволы, хваравіты. Справіў ён [Набілкін] сабе палатняны шацёр, .. сеў на сваю дохлую кабылку і паехаў у свет. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акале́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Змерзлы, моцна азяблы. Акалелыя пальцы. □ Акалелыя да касцей,.. [дзеці] позна вярталіся дамоў, і маці сваімі рукамі, сваім целам сагравала іх, здранцвелых і стомленых, і плакала... Чарнышэвіч.

2. Мёртвы, здохлы (часцей пра жывёлу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)