здо́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. здо́й
Р. здо́ю
Д. здо́ю
В. здо́й
Т. здо́ем
М. здо́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здой (род. здо́ю) м. сдой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здой, здою, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. здойваць — здаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)