здзе́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. здзе́льшчыца здзе́льшчыцы
Р. здзе́льшчыцы здзе́льшчыц
Д. здзе́льшчыцы здзе́льшчыцам
В. здзе́льшчыцу здзе́льшчыц
Т. здзе́льшчыцай
здзе́льшчыцаю		 здзе́льшчыцамі
М. здзе́льшчыцы здзе́льшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здзе́льшчыца ж. сде́льщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзе́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да здзельшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які выконвае здзельную работу.

|| ж. здзе́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. здзе́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сде́льщица здзе́льшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)