здзе́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які выконвае здзельную работу.

|| ж. здзе́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. здзе́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здзе́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. здзе́льшчык здзе́льшчыкі
Р. здзе́льшчыка здзе́льшчыкаў
Д. здзе́льшчыку здзе́льшчыкам
В. здзе́льшчыка здзе́льшчыкаў
Т. здзе́льшчыкам здзе́льшчыкамі
М. здзе́льшчыку здзе́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здзе́льшчык м. сде́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзе́льшчык, ‑а, м.

Рабочы або служачы, які выконвае здзельную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сде́льщик здзе́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзе́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да здзельшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)