зда́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зда́тчыца зда́тчыцы
Р. зда́тчыцы зда́тчыц
Д. зда́тчыцы зда́тчыцам
В. зда́тчыцу зда́тчыц
Т. зда́тчыцай
зда́тчыцаю		 зда́тчыцамі
М. зда́тчыцы зда́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зда́тчыца ж. сда́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да здатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зда́тчык, -а, мн. -і. -аў, м. (афіц.).

Асоба, якая ажыццяўляе здачу прадукцыі, маёмасці.

З. збожжа.

З. рэчаў на камісію.

|| ж. зда́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сда́тчица зда́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)