здаво́ленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
здаво́ленне |
| Р. |
здаво́лення |
| Д. |
здаво́ленню |
| В. |
здаво́ленне |
| Т. |
здаво́леннем |
| М. |
здаво́ленні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
здаво́ленне ср. (удовлетворение) дово́льство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
здаво́ленне, ‑я, н.
Адчуванне ўнутранага здавальненне; здаволены стан. Галілей затупаў у радасным здаволенні, але прыгледзеўся.. і сумеўся — разгублена шукаў, каб сказаць што, ды не знаходзіў. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дово́льство ср.
1. (достаток) даста́так, -тку м.; (зажиточность) замо́жнасць, -ці ж.;
2. (удовлетворение) здаво́ленне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ільго́та, льго́та ’палёгка ў выкананні якіх-н. абавязкаў’ (ТСБМ). Рус. льго́та ’тс’, дыял. ильго́та, лего́та ’лёгкасць’, ’ільгота’, ’вызваленне, свабода’, укр. вільгота ’прыволле, ільгота’, ст.-рус. льгота ’аблягчэнне, вызваленне’, ’зручнасць, здаволенне’, ’ільгота’. Пратэтычнае і‑. Утворана ад кораня льг‑ з суф. ‑ота ў ст.-рус. Фасмер, 2, 543; КЭСРЯ, 250. Гл. лёгкі, ільга, вільгота 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
утоле́ние
1. заспакае́нне, -ння ср., здаво́ленне, -ння ср., спато́ленне, -ння ср.; неоконч. заспако́йванне, -ння ср., здаво́льванне, -ння ср., спато́льванне, -ння ср.;
2. заспакае́нне, -ння ср., суцішэ́нне, -ння ср., спато́ленне, -ння ср.; неоконч. заспако́йванне, -ння ср., спато́льванне, -ння ср.; см. утоли́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)