згушчо́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
згушчо́ны |
згушчо́ная |
згушчо́нае |
згушчо́ныя |
| Р. |
згушчо́нага |
згушчо́най згушчо́нае |
згушчо́нага |
згушчо́ных |
| Д. |
згушчо́наму |
згушчо́най |
згушчо́наму |
згушчо́ным |
| В. |
згушчо́ны (неадуш.) згушчо́нага (адуш.) |
згушчо́ную |
згушчо́нае |
згушчо́ныя (неадуш.) згушчо́ных (адуш.) |
| Т. |
згушчо́ным |
згушчо́най згушчо́наю |
згушчо́ным |
згушчо́нымі |
| М. |
згушчо́ным |
згушчо́най |
згушчо́ным |
згушчо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згушчо́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
згушчо́ны |
згушчо́ная |
згушчо́нае |
згушчо́ныя |
| Р. |
згушчо́нага |
згушчо́най згушчо́нае |
згушчо́нага |
згушчо́ных |
| Д. |
згушчо́наму |
згушчо́най |
згушчо́наму |
згушчо́ным |
| В. |
згушчо́ны (неадуш.) згушчо́нага (адуш.) |
згушчо́ную |
згушчо́нае |
згушчо́ныя (неадуш.) згушчо́ных (адуш.) |
| Т. |
згушчо́ным |
згушчо́най згушчо́наю |
згушчо́ным |
згушчо́нымі |
| М. |
згушчо́ным |
згушчо́най |
згушчо́ным |
згушчо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згушчо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
згушчо́ны |
згушчо́ная |
згушчо́нае |
згушчо́ныя |
| Р. |
згушчо́нага |
згушчо́най згушчо́нае |
згушчо́нага |
згушчо́ных |
| Д. |
згушчо́наму |
згушчо́най |
згушчо́наму |
згушчо́ным |
| В. |
згушчо́ны (неадуш.) згушчо́нага (адуш.) |
згушчо́ную |
згушчо́нае |
згушчо́ныя (неадуш.) згушчо́ных (адуш.) |
| Т. |
згушчо́ным |
згушчо́най згушчо́наю |
згушчо́ным |
згушчо́нымі |
| М. |
згушчо́ным |
згушчо́най |
згушчо́ным |
згушчо́ных |
Кароткая форма: згушчо́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згу́шчаны і згушчо́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад згусціць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны гусцейшым, чым звычайна, шляхам выпарэння часткі вады. Згушчонае малако.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)