згуса́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. згуса́нне
Р. згуса́ння
Д. згуса́нню
В. згуса́нне
Т. згуса́ннем
М. згуса́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згуса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. згусаць — згуснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трамбі́н, ‑у, м.

Фермент, які выклікае згусанне крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свёртывание

1. скру́чванне, -ння ср.;

2. зго́ртванне, -ння ср.;

3. зго́ртванне, -ння ср.; скарачэ́нне, -ння ср.;

4. перастро́йванне, -ння ср.;

5. зваро́чванне, -ння ср., збо́чванне, -ння ср.;

6. зваро́чванне, -ння ср., збіва́нне, -ння ср.;

7. скру́чванне, -ння ср.;

8. зго́ртванне, -ння ср.; см. свёртывать​ 1—5, 8, свёртываться​ 1, 2;

9. ску́рчванне, -ння ср., скру́чванне, -ння ср.; см. свёртываться​ 3;

10. згуса́нне, -ння ср.; ссяда́нне, -ння ср.; абрызга́нне, -ння ср., скіса́нне, -ння ср.; адкіпа́нне, -ння ср.;

свёртывание кро́ви згуса́нне крыві́; см. свёртываться​ 4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)