згука́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
згука́ю |
згука́ем |
| 2-я ас. |
згука́еш |
згука́еце |
| 3-я ас. |
згука́е |
згука́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
згука́ў |
згука́лі |
| ж. |
згука́ла |
| н. |
згука́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
згука́й |
згука́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
згука́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згука́ць сов., разг. созва́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
згука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Крыкам, сігналам сабраць у адно месца ўсіх або многіх. // Заклікаць да чаго‑н. Слова, што мужнасць кавала, Слова, што ў бой падымала, Сёння згукае да працы, Працы на шчасце народа. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да згукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)