згрыбе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
згрыбе́лы |
згрыбе́лая |
згрыбе́лае |
згрыбе́лыя |
| Р. |
згрыбе́лага |
згрыбе́лай
згрыбе́лае |
згрыбе́лага |
згрыбе́лых |
| Д. |
згрыбе́ламу |
згрыбе́лай |
згрыбе́ламу |
згрыбе́лым |
| В. |
згрыбе́лы (неадуш.)
згрыбе́лага (адуш.) |
згрыбе́лую |
згрыбе́лае |
згрыбе́лыя (неадуш.)
згрыбе́лых (адуш.) |
| Т. |
згрыбе́лым |
згрыбе́лай
згрыбе́лаю |
згрыбе́лым |
згрыбе́лымі |
| М. |
згрыбе́лым |
згрыбе́лай |
згрыбе́лым |
згрыбе́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згрыбе́лы прост. одряхле́вший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
згрыбе́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Стары, маршчыністы. Была яна тады, як апошні раз маці яе бачыла, зморшчаная-зморшчаная, згрыбелая, сівая бабулька. Гарэцкі. Апіраючыся на кій, стаяў згрыбелы стары. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)