зго́рнуты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зго́рнуты зго́рнутая зго́рнутае зго́рнутыя
Р. зго́рнутага зго́рнутай
зго́рнутае		 зго́рнутага зго́рнутых
Д. зго́рнутаму зго́рнутай зго́рнутаму зго́рнутым
В. зго́рнуты (неадуш.)
зго́рнутага (адуш.)		 зго́рнутую зго́рнутае зго́рнутыя (неадуш.)
зго́рнутых (адуш.)
Т. зго́рнутым зго́рнутай
зго́рнутаю		 зго́рнутым зго́рнутымі
М. зго́рнутым зго́рнутай зго́рнутым зго́рнутых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́рнуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зго́рнуты зго́рнутая зго́рнутае зго́рнутыя
Р. зго́рнутага зго́рнутай
зго́рнутае		 зго́рнутага зго́рнутых
Д. зго́рнутаму зго́рнутай зго́рнутаму зго́рнутым
В. зго́рнуты (неадуш.)
зго́рнутага (адуш.)		 зго́рнутую зго́рнутае зго́рнутыя (неадуш.)
зго́рнутых (адуш.)
Т. зго́рнутым зго́рнутай
зго́рнутаю		 зго́рнутым зго́рнутымі
М. зго́рнутым зго́рнутай зго́рнутым зго́рнутых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́рнуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зго́рнуты зго́рнутая зго́рнутае зго́рнутыя
Р. зго́рнутага зго́рнутай
зго́рнутае		 зго́рнутага зго́рнутых
Д. зго́рнутаму зго́рнутай зго́рнутаму зго́рнутым
В. зго́рнуты (неадуш.)
зго́рнутага (адуш.)		 зго́рнутую зго́рнутае зго́рнутыя (неадуш.)
зго́рнутых (адуш.)
Т. зго́рнутым зго́рнутай
зго́рнутаю		 зго́рнутым зго́рнутымі
М. зго́рнутым зго́рнутай зго́рнутым зго́рнутых

Кароткая форма: зго́рнута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́рнуты

1. сгребённый; ску́ченный;

2. свёрнутый, сло́женный;

3. разг. свёрнутый, скру́ченный;

4. перен. свёрнутый;

1-4 см. згарну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́рнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад згарнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́рнены, см. зго́рнуты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згарну́ць, згарну́, зго́рнеш, зго́рне; згарні́; зго́рнуты; зак., што.

1. Скруціць, загінаючы краі; зрабіць скручваннем або загарнуць, закрыць.

Жанчына згарнула хустку.

З. газету.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра расліны: закрыць, сціснуць (пялёсткі, лісце).

3. Зграбаючы, сабраць у адно месца (што-н. сыпкае).

З. збожжа ў кучу.

4. перан. Скараціць, зменшыць.

З. вытворчасць.

|| незак. зго́ртваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зго́ртванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Аднолькавай меры, працягласці; раўнамерны. Рыгор зірнуў на Зосю і ўгледзеў, што яе бялесыя льняныя валасы, заўсёды акуратненька расчэсаныя на прабор і завітыя ў дзве аднамерныя па даўжыні і таўшчыні касы, на скорую руку былі згорнуты ў куклу. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́ченный

1. (о сене) згрэ́бены (скі́даны, зго́рнуты, ссу́нуты) у ку́чу (у ку́чы);

2. (помещающийся в тесноте) ску́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свёрнутый

1. скру́чаны, мног. паскру́чваны;

2. зго́рнуты, мног. пазго́ртваны;

3. зго́рнуты, мног. пазго́ртваны; скаро́чаны;

4. перастро́ены;

5. зве́рнуты;

6. зве́рнуты, звіхну́ты;

7. зве́рнуты, мног. пазваро́чваны, збі́ты, мног. пазбіва́ны;

8. скру́чаны;

9. скру́чаны, мног. паскру́чваны; см. сверну́ть​ 1—4, 6—10.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)