зго́дніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зго́дніцкі зго́дніцкая зго́дніцкае зго́дніцкія
Р. зго́дніцкага зго́дніцкай
зго́дніцкае		 зго́дніцкага зго́дніцкіх
Д. зго́дніцкаму зго́дніцкай зго́дніцкаму зго́дніцкім
В. зго́дніцкі (неадуш.)
зго́дніцкага (адуш.)		 зго́дніцкую зго́дніцкае зго́дніцкія (неадуш.)
зго́дніцкіх (адуш.)
Т. зго́дніцкім зго́дніцкай
зго́дніцкаю		 зго́дніцкім зго́дніцкімі
М. зго́дніцкім зго́дніцкай зго́дніцкім зго́дніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́дніцкі полит., презр. соглаша́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да згодніка, згодніцтва. Згодніцкая палітыка меншавікоў. Згодніцкая тактыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з кім-н.

|| прым. зго́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сацыя́л-зго́дніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сацыя́л-зго́дніцкі сацыя́л-зго́дніцкая сацыя́л-зго́дніцкае сацыя́л-зго́дніцкія
Р. сацыя́л-зго́дніцкага сацыя́л-зго́дніцкай
сацыя́л-зго́дніцкае		 сацыя́л-зго́дніцкага сацыя́л-зго́дніцкіх
Д. сацыя́л-зго́дніцкаму сацыя́л-зго́дніцкай сацыя́л-зго́дніцкаму сацыя́л-зго́дніцкім
В. сацыя́л-зго́дніцкі (неадуш.)
сацыя́л-зго́дніцкага (адуш.)		 сацыя́л-зго́дніцкую сацыя́л-зго́дніцкае сацыя́л-зго́дніцкія (неадуш.)
сацыя́л-зго́дніцкіх (адуш.)
Т. сацыя́л-зго́дніцкім сацыя́л-зго́дніцкай
сацыя́л-зго́дніцкаю		 сацыя́л-зго́дніцкім сацыя́л-зго́дніцкімі
М. сацыя́л-зго́дніцкім сацыя́л-зго́дніцкай сацыя́л-зго́дніцкім сацыя́л-зго́дніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сацыя́л-зго́дніцкі социа́л-соглаша́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соглаша́тельский зго́дніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

социа́л-соглаша́тельский сацыя́л-зго́дніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жо́ўты, -ая, -ае.

1. Які мае колер аднаго з сямі асноўных колераў спектра — сярэдняга паміж аранжавым і зялёным; колеру яечнага жаўтка.

Жоўтая фарба.

2. перан. Згодніцкі, прадажны; нізкапробны.

Жоўтая прэса.

3. Як састаўная частка некаторых батанічных, медыцынскіх, мінералагічных назваў.

Жоўтая лілія.

○

Жоўтая ліхаманка — вострая заразная хвароба, якая распаўсюджана ў трапічных краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жо́ўты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае афарбоўку аднаго з сямі асноўных колераў спектра — сярэдняга паміж аранжавым і зялёным; колеру яечнага жаўтка, золата. Жоўтае лісце. □ Бягуць ручаі па разорах размытых, Выгладжваюць жоўты пясок. Колас. Жоўтыя мурашкі ўспаўзаюць на рукі. Чорны.

2. перан. Згодніцкі, рэфармісцкі; прадажны, здрадніцкі. Жоўтая буржуазная прэса. Жоўтыя прафсаюзы.

3. Як састаўная частка некаторых батанічных, медыцынскіх, мінералагічных назваў. Жоўтая лілія. Жоўтая крывяная соль.

•••

Жоўтая вада гл. вада.

Жоўтая ліхаманка гл. ліхаманка.

Жоўтая раса гл. раса.

Жоўты білет гл. білет.

Жоўты дом гл. дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)