зглу́млены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зглу́млены зглу́мленая зглу́мленае зглу́мленыя
Р. зглу́мленага зглу́мленай
зглу́мленае		 зглу́мленага зглу́мленых
Д. зглу́мленаму зглу́мленай зглу́мленаму зглу́мленым
В. зглу́млены (неадуш.)
зглу́мленага (адуш.)		 зглу́мленую зглу́мленае зглу́мленыя (неадуш.)
зглу́мленых (адуш.)
Т. зглу́мленым зглу́мленай
зглу́мленаю		 зглу́мленым зглу́мленымі
М. зглу́мленым зглу́мленай зглу́мленым зглу́мленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зглу́млены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зглу́млены зглу́мленая зглу́мленае зглу́мленыя
Р. зглу́мленага зглу́мленай
зглу́мленае		 зглу́мленага зглу́мленых
Д. зглу́мленаму зглу́мленай зглу́мленаму зглу́мленым
В. зглу́млены (неадуш.)
зглу́мленага (адуш.)		 зглу́мленую зглу́мленае зглу́мленыя (неадуш.)
зглу́мленых (адуш.)
Т. зглу́мленым зглу́мленай
зглу́мленаю		 зглу́мленым зглу́мленымі
М. зглу́мленым зглу́мленай зглу́мленым зглу́мленых

Кароткая форма: зглу́млена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зглу́млены разг. испо́рченный; истра́ченный по́пусту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зглу́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зглуміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глумі́ць, глумлю́, глу́міш, глу́міць; незак., што (разм.).

Марна траціць, псаваць.

Г. дабро.

|| зак. зглумі́ць, зглумлю́, зглу́міш, зглу́міць; зглу́млены.

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загу́бленный

1. загу́блены; зні́шчаны, мног. пазнішча́ны;

2. змарнава́ны, зглу́млены, загу́блены, стра́чаны; см. загуби́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумі́цца, глумлю́ся, глу́мішся, глу́міцца; незак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Марна траціцца, псавацца.

Цяжка глядзець, як глуміцца дабро.

2. з каго-чаго. Здзекавацца, кпіць, насміхацца.

Г. з дзіцяці.

|| зак. зглумі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., зглу́міцца; зглу́млены (да 1 знач.).

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)