згвалтава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
згвалтава́нне |
згвалтава́нні |
| Р. |
згвалтава́ння |
згвалтава́нняў |
| Д. |
згвалтава́нню |
згвалтава́нням |
| В. |
згвалтава́нне |
згвалтава́нні |
| Т. |
згвалтава́ннем |
згвалтава́ннямі |
| М. |
згвалтава́нні |
згвалтава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згвалтава́нне ср., см. згва́лчанне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
изнаси́лование ср.
1. згвалтава́нне, -ння ср., згва́лчанне, -ння ср.;
2. (принуждение) прыму́с, -су м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наси́лие ср.
1. (принудительное воздействие) насі́лле, -лля ср.;
применя́ть наси́лие ужыва́ць насі́лле;
2. (притеснение, беззаконие) гвалт, род. гва́лту м.;
наси́лие и разбо́й гвалт і разбо́й;
следы́ наси́лия на те́ле сляды́ гва́лту на це́ле;
3. (изнасилование) згвалтава́нне, -ння ср., згва́лчанне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надруга́тельство ср. здзек, род. здзе́ку м., насмяя́нне, -ння ср., кпі́ны, -наў ед. нет (з каго, чаго); (оскорбление) зневажа́нне, -ння ср., знява́га, -гі ж., абра́за, -зы ж. (каго, чаго); (обесчещивание) абнясла́ўленне, -ння ср., знясла́ўленне, -ння ср., аганьбава́нне, -ння ср. (каго, чаго); (изнасилование) згвалтава́нне, -ння ср., згва́лчанне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)