звіць гл. віць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. саўю́ саўё́м
2-я ас. саўе́ш саўяце́
3-я ас. саўе́ саўю́ць
Прошлы час
м. зві́ў звілі́
ж. звіла́
н. звіло́
Загадны лад
2-я ас. зві́ зві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звіць сов.

1. (сплести в одну прядь) свить;

з. вяро́ўку — свить верёвку;

2. (в клубок) смота́ть;

3. (с чего-л.) смота́ть;

з. пра́жу з матаві́ла — смота́ть пря́жу с мотови́ла;

4. (сплетая, изготовить) свить;

◊ з. (сабе́) гняздо́ — свить (себе́) гнездо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіць, саўю, саўеш, саўе; саўём, саўяце; зак., што.

1. Скручваючы, уючы пасмы, ніці, вырабіць што‑н. Звіць вяроўку. □ На такой гаспадарцы, як наша, зімой работы няшмат. Дроў прывезці, звіць пастронкі ці лейцы, лапці падшыць, даць каню і карове — і ўсё. Брыль. // Зрабіць, сплятаючы што‑н. Звіць вянок з кветак. // Зляпіць, збудаваць гняздо (пра птушак). Пад дахам нашага дома, у вузенькай шчыліне франтона, вераб’іная пара звіла сабе гняздо. Гарбук.

2. Зматаць у клубок; наматаць на што‑н. Звіць ніткі ў клубок.

3. Матаючы, зняць з чаго‑н.; разматаць. Звіць ніткі са шпулькі. Звіць пражу з матавіла.

•••

Звіць (сабе) гняздо — а) завесці сям’ю; уладкаваць жыццё. Часам думаю такое: Мо звіла гняздо ты з кім Пад вясковаю страхою Ці пад дахам гарадскім... Кусянкоў; б) пасяліцца, прыжыцца дзе‑н. Каліну перанеслі ў кабінет дырэктара, дзе паспеў ужо звіць сабе гняздо камендант, і палажылі на мяккую канапу. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віць, ую́, уе́ш, уе́; уём, уяце́, ую́ць; віў, віла́, віло́; ві; ві́ты; незак., што.

Вырабляць, скручваючы, сплятаючы або плетучы.

В. вяроўкі.

В. вянкі.

В. гняздо.

◊

З ветру вяроўкі віць (разм., неадабр.) — гаварыць што-н. беспадстаўнае, выдумляць.

|| зак. звіць, саўю́, саўе́ш, саўе́; саўём, саўяце́, саўю́ць; звіў, звіла́, звіло́; зві; звіты.

|| наз. віццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Скручваючы, звіць усё, многае.

П. вяроўкі.

2. Зматаць усё, многае.

П. ніткі ў клубок.

П. пражу з матавіла.

3. Звіць, зляпіць (пра гнёзды).

Ластаўкі пазвівалі гнёзды пад страхой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., чаго.

1. Скручваючы пасмы, ніці, звіць нейкую колькасць чаго-н.

Н. вяровак.

2. Намотваючы, звіць у клубок, маток вялікую колькасць чаго-н.

Н. нітак у клубкі.

3. Матаючы, зняць з чаго-н. у вялікай колькасці, разматаць.

Н. пражы з матавіла.

4. Зляпіць, збудаваць нейкую колькасць чаго-н.

Ластаўкі назвівалі гнёздаў у падстрэшшы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свить сов.

1. звіць, мног. пазвіва́ць;

свить гнездо́ звіць гняздо́;

свить верёвку звіць вяро́ўку;

2. (сплести) спле́сці;

свить вено́к спле́сці вянок;

3. (ссучить) ссучы́ць, ссука́ць, мног. пассу́кваць;

свить ни́тки ссучы́ць (ссука́ць) ні́ткі;

4. (в трубку, кольцо) скруці́ць, мног. паскру́чваць;

5. (снять, развивая) звіць, мног. пазвіва́ць;

свить ни́тки с кату́шки звіць ні́ткі са шпу́лькі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звіваць — звіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)