звіва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. звіва́нне
Р. звіва́ння
Д. звіва́нню
В. звіва́нне
Т. звіва́ннем
М. звіва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звіва́нне ср.

1. свива́ние; сви́вка ж.;

2. сма́тывание;

3. сма́тывание, смо́тка ж.;

4. свива́ние, витьё;

1-4 см. звіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звіваць — звіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свива́ние

1. звіва́нне, -ння ср., віццё, -цця́ ср.;

2. сплята́нне, -ння ср., пляце́нне, -ння ср.;

3. сука́нне, -ння ср.;

4. скру́чванне, -ння ср.;

5. звіва́нне, -ння ср.;

6. спавіва́нне, -ння ср.; см. свива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)