звяржэ́нне гл. звергнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звяржэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. звяржэ́нне звяржэ́нні
Р. звяржэ́ння звяржэ́нняў
Д. звяржэ́нню звяржэ́нням
В. звяржэ́нне звяржэ́нні
Т. звяржэ́ннем звяржэ́ннямі
М. звяржэ́нні звяржэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звяржэ́нне ср.

1. сверже́ние, низверже́ние, ниспроверже́ние, низложе́ние; см. звярга́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звяржэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звяргаць — звергнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Сілай пазбавіць улады, скінуць; знішчыць, спыніць існаванне чаго-н. (высок.).

З. цара.

З. самадзяржаўе.

2. каго і без дап. Нарадзіць заўчасна (пра жывёл; разм.).

Карова звергла.

|| незак. звярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. звяржэ́нне, -я, н. (да 1 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сверже́ние звяржэ́нне, -ння ср., скіда́нне, -ння ср.;

сверже́ние самодержа́вия звяржэ́нне самаўла́дства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

низложе́ние звяржэ́нне, -ння ср., скіда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэрнацыяналі́зм, ‑у, м.

Міжнародная салідарнасць рабочых, працоўных розных нацый і рас у барацьбе за звяржэнне капіталізму і пабудову камунізма, за нацыянальнае раўнапраўе і незалежнасць народаў, дэмакратыю і сацыяльны прагрэс.

[Фр. internationalisme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

низверже́ние

1. скіда́нне, -ння ср.;

2. перен. скіда́нне, -ння ср.; звяржэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цар, род. цара́ м., прям., перен. царь;

звяржэ́нне ~ра́ — сверже́ние царя́;

пры ~ру́ — при царе́;

ц. звяро́ў — царь звере́й;

ц.-пту́шка — фольк. царь-пти́ца;

◊ без ~ра́ ў галаве́ — без царя́ в голове́;

за ~ро́м Гаро́хам — при царе́ Горо́хе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)