звя́лы, -ая, -ае.

Які звяў, завялы.

Звялыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звя́лы звя́лая звя́лае звя́лыя
Р. звя́лага звя́лай
звя́лае		 звя́лага звя́лых
Д. звя́ламу звя́лай звя́ламу звя́лым
В. звя́лы (неадуш.)
звя́лага (адуш.)		 звя́лую звя́лае звя́лыя (неадуш.)
звя́лых (адуш.)
Т. звя́лым звя́лай
звя́лаю		 звя́лым звя́лымі
М. звя́лым звя́лай звя́лым звя́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́лы завя́дший, увя́дший;

~лая — трава́ завя́дшая (увя́дшая) трава́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́лы, ‑ая, ‑ае.

Які звяў; вялы, завялы. Высокія травы, звялыя і паніклыя ўдзень ад гарачыні, цяпер узнімаліся ў вільготным дыханні.. зямлі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ни́клый пані́клы; (увядший) завя́лы, звя́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Морхлы ’маршчыністы, звялы, завялы’ (ТС), морхнуць ’маршчыніцца’ (ТС). Да моршчыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

змарне́лы, ‑ая, ‑ае.

Змучаны, схуднелы. Праз тры дні партызанскія пасты затрымалі на лясной сцежцы абшарпанага, змарнелага хлапчука гадоў трынаццаці. Марціновіч. // Зачахлы, звялы (пра расліны). У агародзе.. зелянее на пяску змарнелая бульба. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увя́дший

1. прич. які́ (што) звяў, які́ (што) завя́ў; які́ (што) змарне́ў; см. увя́нуть;

2. прил. звя́лы, завя́лы;

3. (о человеке) завя́лы; змарне́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)