звя́гнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. звя́гну звя́гнем
2-я ас. звя́гнеш звя́гнеце
3-я ас. звя́гне звя́гнуць
Прошлы час
м. звя́гнуў звя́гнулі
ж. звя́гнула
н. звя́гнула
Загадны лад
2-я ас. звя́гні звя́гніце
Дзеепрыслоўе
прош. час звя́гнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да звягаць (у 2 знач.).

2. Неабдумана, неасцярожна сказаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)