звягло́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. звягло́
Р. звягла́
Д. звяглу́
В. звягло́
Т. звягло́м
М. звягле́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звягло́, -ла́ м. и ср., прост.

1. визгли́вая соба́ка;

2. надое́дливый, назо́йливый челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звягло́, ‑а, м. і н.

Разм. Пра звяглівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)