зво́нкий зво́нкі; (громкий — ещё) гу́чны;

зво́нкий согла́сный лингв. зво́нкі зы́чны;

зво́нкая моне́та зво́нкая мане́та;

зво́нкая фра́за зво́нкая фра́за;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звучный гу́чны; (звонкий — ещё) зво́нкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіню́чы прил., разг. зво́нкий, звеня́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаманлі́вы

1. разг. говорли́вый, разгово́рчивый, словоохо́тливый;

2. перен. зво́нкий;

г. руча́йзво́нкий руче́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галасны́ разг. зво́нкий;

ы́я званы́ — зво́нкие колокола́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звеня́щий

1. прич. які́ (што) звіні́ць;

2. прил. звіня́чы; (звонкий) зво́нкі, звіню́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́нкі I прил., в разн. знач. зво́нкий; зву́чный; (о высоком звуке, голосе — ещё) звеня́щий;

~кая пе́сня — зво́нкая пе́сня;

~кая струна́ — зво́нкая (звеня́щая) струна́;

з. го́ласзво́нкий (зву́чный) го́лос;

з. зы́чнылингв. зво́нкий согла́сный;

~кая мане́та — зво́нкая моне́та

зво́нкі II, -каў (ед. зво́нка ж.) карт. бу́бны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)