гу́дам-зво́нам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
гу́дам-зво́нам - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вызво́ньваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Званіць, звонам выконваць што-н.

Куранты вызвоньвалі поўнач.

|| зак. вы́званіць, -ню, -ніш, -ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́н

‘гук; гудзенне насякомых’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зво́н
Р. зво́ну
Д. зво́ну
В. зво́н
Т. зво́нам
М. зво́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цар-зво́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цар-зво́н
Р. цар-зво́на
Д. цар-зво́ну
В. цар-зво́на
Т. цар-зво́нам
М. цар-зво́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адзвані́ць, -званю́, -зво́ніш, -зво́ніць; зак.

1. Скончыць званіць.

Адзванілі званы.

2. Адзначыць што-н. звонам; празваніць.

Гадзіннік адзваніў дванаццаць.

|| незак. адзво́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́н

‘ударны сігнальны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зво́н званы́
Р. зво́на звано́ў
Д. зво́ну звана́м
В. зво́н званы́
Т. зво́нам звана́мі
М. зво́не звана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Клі́мкаць ’удараць са звонам (па струнах, па металу)’ (Гарэц., Нік., Няч.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

празвані́ць, -аню́, -о́ніш, -о́ніць; зак.

1. Прагучаць (пра звон).

Празваніў званок.

2. што і з інф. Апавясціць звонам пра што-н. (разм.).

Празванілі антракт.

3. Правесці які-н. час звонячы.

Празваніў паўгадзіны — ніхто не адказвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вызваня́ць

‘вызвоньваць - выконваць звонам што-небудзь музыкальнае’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызваня́ю вызваня́ем
2-я ас. вызваня́еш вызваня́еце
3-я ас. вызваня́е вызваня́юць
Прошлы час
м. вызваня́ў вызваня́лі
ж. вызваня́ла
н. вызваня́ла
Загадны лад
2-я ас. вызваня́й вызваня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызваня́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўпы́нны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што не спыняецца; бесперапынны. Няўпынным звонам зноў загудзела ўвушшу ляное, беспарадкавае мыканне статка. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)