зво́дчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зво́дчык |
зво́дчыкі |
| Р. |
зво́дчыка |
зво́дчыкаў |
| Д. |
зво́дчыку |
зво́дчыкам |
| В. |
зво́дчыка |
зво́дчыкаў |
| Т. |
зво́дчыкам |
зво́дчыкамі |
| М. |
зво́дчыку |
зво́дчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зво́дчык м., тип. сво́дчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сво́дчик тип. зво́дчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)