зве́сіць, зве́шу, зве́сіш, зве́сіць; зве́шаны; зак., што.

Трымаючы ў вісячым стане, апусціць уніз.

Вярба звесіла галіны над вадой.

Сядзець, звесіўшы ногі (не дастаючы да падлогі, зямлі).

|| незак. зве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зве́сіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зве́шу зве́сім
2-я ас. зве́сіш зве́сіце
3-я ас. зве́сіць зве́сяць
Прошлы час
м. зве́сіў зве́сілі
ж. зве́сіла
н. зве́сіла
Загадны лад
2-я ас. зве́сь зве́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час зве́сіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зве́сіць сов.

1. све́сить;

з. но́гі — све́сить но́ги;

2. (голову, нос) опусти́ть, пове́сить;

◊ з. галаву́ — пове́сить го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́сіць, звешу, звесіш, звесіць; зак., каго-што.

Апусціць адным канцом; даць павіснуць. [Антон] сеў на печ, звесіў ногі і курыў. Чорны. // Схіліць уніз; апусціць. [Талаш] спыніўся над трупам свайго вернага таварыша і панура звесіў над ім пасівелую галаву. Колас. Дуб галлё пабялелае звесіў. Лявонны.

•••

Звесіць галаву — тое, што і павесіць галаву (гл. павесіць).

Звесіць нос — тое, што і павесіць нос (гл. павесіць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́шваць гл. звесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазве́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Звесіць, нахіліць, апусціць усё, многае.

П. галовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад звесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Звесіць, нахіліць, апусціць усё, многае. Пазвешваць галовы. □ [Бярозы] пазвешвалі над дарогай рэдкія сіваватыя косы. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́шаны

1. све́шенный;

2. опу́щенный, пове́шенный;

1, 2 см. зве́сіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)