Verbum

анлайнавы слоўнік

зве́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зве́рка ж. све́рка; сличе́ние ср.; см. зве́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звяраць — зверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак., што з чым.

Праверыць, параўнаўшы з чым-н., узятым за ўзор.

З. копію з арыгіналам.

|| незак. звяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

све́рка зве́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастаро́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца па старонках, на кожнай старонцы. Пастаронкавая зверка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сличе́ние ср. параўна́нне, -ння ср., параўно́ўванне, -ння ср., зве́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пове́рка

1. (проверка) праве́рка, -кі ж.; (сверка) зве́рка, -кі ж.;

пове́рка вре́мени праве́рка ча́су;

2. (перекличка) паве́рка, -кі ж.;

на пове́рку пришли́ все́ на паве́рку прыйшлі́ ўсе́;

◊

на пове́рку на паве́рку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)