зверало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Прамысловы паляўнічы на звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверало́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зверало́ў зверало́вы
Р. зверало́ва зверало́ваў
Д. зверало́ву зверало́вам
В. зверало́ва зверало́ваў
Т. зверало́вам зверало́вамі
М. зверало́ве зверало́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зверало́ў, -ло́ва м. звероло́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зверало́ў, ‑лова, м.

Прамысловы паляўнічы. Сібірскія звераловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звероло́в зверало́ў, -ло́ва м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звера...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да звера, звяроў, такі, як у звера, звяроў, напр.: зверабойны, звералоў, зверападобны;

2) які мае адносіны да зверагадоўлі, напр.: зверагаспадарка, зверапітомнік, звераферма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляўнічы / ловіць звяроў ці птушак: звералоў, птушкалоў; паляўнік, лавец (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)