звеня́щий

1. прич. які́ (што) звіні́ць;

2. прил. звіня́чы; (звонкий) зво́нкі, звіню́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіня́чы прич., прил. звеня́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіню́чы прил., разг. зво́нкий, звеня́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зу́мкаць несов., разг. (издавать однообразный звенящий звук) зуде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзы́нкнуць сов.

1. (издать звенящий звук) звя́кнуть, бря́кнуть;

2. (о насекомых) прогуде́ть, прожужжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задзы́нкаць сов.

1. (издать звенящий звук) зазвя́кать, забря́кать, забренча́ть;

2. (о насекомых) загуде́ть, зажужжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзы́нкаць несов.

1. (издавать звенящий звук) звя́кать, бря́кать, бренча́ть;

2. (о насекомых) гуде́ть, жужжа́ть, зуде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зуде́ть​II несов., разг.

1. (издавать звенящий звук) звіне́ць, гусці́;

2. (докучать одним и тем же) дакуча́ць, назаля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́нкі I прил., в разн. знач. зво́нкий; зву́чный; (о высоком звуке, голосе — ещё) звеня́щий;

~кая пе́сня — зво́нкая пе́сня;

~кая струна́ — зво́нкая (звеня́щая) струна́;

з. го́лас — зво́нкий (зву́чный) го́лос;

○ з. зы́чны — лингв. зво́нкий согла́сный;

◊ ~кая мане́та — зво́нкая моне́та

зво́нкі II, -каў (ед. зво́нка ж.) карт. бу́бны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)