звастры́ць, звастру́, зво́стрыш, зво́стрыць; зво́страны; зак., што.

1. Зрэзаць, знішчыць няроўнасці тачыльным інструментам.

З. няроўнасці на лязе.

2. Пра нож і іншую прыладу: зрабіць тонкім, вузкім ад доўгага ўжывання.

|| незак. зво́стрываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звастры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. звастру́ зво́стрым
2-я ас. зво́стрыш зво́стрыце
3-я ас. зво́стрыць зво́страць
Прошлы час
м. звастры́ў звастры́лі
ж. звастры́ла
н. звастры́ла
Загадны лад
2-я ас. звастры́ звастры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час звастры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звастры́ць сов.

1. (снять неровности) сточи́ть;

з. шчарбі́ну на нажы́ — сточи́ть зазу́брину на ноже́;

2. (уменьшить ширину) уточи́ть; спусти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звастры́ць, звастру, звострыш, звострыць; зак., што.

1. Зняць няроўнасць або верхні слой якой‑н. паверхні тачыльным інструментам. Звастрыць шчарбіну на нажы.

2. Вострачы, зрабіць тонкім, вузкім (пра лязо).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́стрываць гл. звастрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згастры́ць сов., обл., см. звастры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

источи́ть​I сов. (износить точением) стачы́ць, звастры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́страны

1. сто́ченный;

2. уто́ченный; спу́щенный;

1, 2 см. звастры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́стрываць несов.

1. (снимать неровности) ста́чивать;

2. (уменьшать ширину) ута́чивать; спуска́ть;

1, 2 см. звастры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спусти́ть сов.

1. в разн. знач. спусці́ць, мног. паспуска́ць;

спусти́ть флаг спусці́ць сцяг;

спусти́ть шлю́пку спусці́ць шлю́пку;

спусти́ть во́ду из пруда́ спусці́ць ваду́ з са́жалкі;

спусти́ть соба́к с цепи́ спусці́ць (паспуска́ць) саба́к з ланцуга́;

я ему́ не спущу́ э́того я яму́ не спушчу́ гэ́тага;

ши́на спусти́ла шы́на спусці́ла;

спусти́ть три килогра́мма спусці́ць тры кілагра́мы;

спусти́ть куро́к спусці́ць куро́к;

спусти́ть пе́тлю (при вязании) спусці́ць во́чка;

спусти́ть с ле́стницы кого́-л. разг. спусці́ць з ле́свіцы каго́-небудзь;

2. (потерять в весе) разг. спусці́ць, скі́нуць;

3. (сузить, утончить край, конец чего-л.) спец. спусці́ць, звастры́ць; (о коже, материи и т. п.) зву́зіць, зрэ́заць;

4. муз. зні́зіць; асла́біць;

◊

спустя́ рукава́ спусці́ўшы рукавы́;

спусти́ть жир спусці́ць лой (тлушч);

спусти́ть шку́ру спусці́ць шку́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)