зва́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы па зварцы металаў.

|| ж. зва́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́ршчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зва́ршчык зва́ршчыкі
Р. зва́ршчыка зва́ршчыкаў
Д. зва́ршчыку зва́ршчыкам
В. зва́ршчыка зва́ршчыкаў
Т. зва́ршчыкам зва́ршчыкамі
М. зва́ршчыку зва́ршчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́ршчык м. сва́рщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца зваркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да зваршчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́рщик мет. зва́ршчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)