звані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Вежа са званамі пры царкве.

Глядзець са сваёй званіцы на што-н. (са свайго, абмежаванага пункту гледжання; разм.).

|| прым. звані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звані́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. звані́ца звані́цы
Р. звані́цы звані́ц
Д. звані́цы звані́цам
В. звані́цу звані́цы
Т. звані́цай
звані́цаю		 звані́цамі
М. звані́цы звані́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звані́ца ж. колоко́льня; зво́нница;

◊ глядзе́ць са сваёй ~ні́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;

адзвані́ў і са ~цы прэч — отзвони́л и с колоко́льни доло́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звані́ца, ‑ы, ж.

Вежа для званоў над будынкам царквы або пры царкве. Адзванілі даўно на званіцах званы, Адшумелі на вечах даўно палачане. Грахоўскі. Аднойчы сярод белага дня ўдарыў на царкоўнай званіцы самы большы звон, які звычайна склікаў людзей, на пажар. Хведаровіч.

•••

Глядзець са сваёй званіцы на каго-што гл. глядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатро́вы, -ая, -ае.

1. гл. шацёр.

2. Які мае форму шатра (у 2 знач.).

Ш. купал.

Шатровая званіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́нница церк., ист. звані́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колоко́льня звані́ца, -цы ж.;

◊

смотре́ть со свое́й колоко́льни глядзе́ць са сваёй звані́цы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)