званчэ́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. званчэ́йшы званчэ́йшая званчэ́йшае званчэ́йшыя
Р. званчэ́йшага званчэ́йшай
званчэ́йшае		 званчэ́йшага званчэ́йшых
Д. званчэ́йшаму званчэ́йшай званчэ́йшаму званчэ́йшым
В. званчэ́йшы (неадуш.)
званчэ́йшага (адуш.)		 званчэ́йшую званчэ́йшае званчэ́йшыя (неадуш.)
званчэ́йшых (адуш.)
Т. званчэ́йшым званчэ́йшай
званчэ́йшаю		 званчэ́йшым званчэ́йшымі
М. званчэ́йшым званчэ́йшай званчэ́йшым званчэ́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

званчэ́йшы прил. сравнит. ст. зво́нче; звучне́е

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

званчэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. звонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́нче сравнит. ст.

1. нареч. званчэ́й;

2. прил. званчэ́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звучне́е сравнит. ст.

1. нареч. гучне́й; званчэ́й;

2. прил. гучне́йшы; званчэ́йшы;

станови́ться, стать звучне́е станаві́цца, стаць гучне́йшым;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пава́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Важны, поўны годнасці, самавітасці. Сама [Гайная] трымала лейцы і сядзела гордая, паважная, як на троне. Шамякін. Каржакаватыя, паважныя дубы як бы застылі ў спрадвечным спакоі. Навуменка. // Разм. Вельмі важны; уплывовы. У кабінеце Пятра Іванавіча, дырэктара даволі паважнай установы, сядзеў галоўны бухгалтар Васіль Сазонавіч. Арабей.

2. Спакойны, няспешны, павольны. Паважныя рухі. □ Голас .. [Мікіты] стаў званчэйшы, а тэмп чытання больш паважны. Колас. Грузкай паважнай хадою прайшоў Няслаўскі разы два па пакоі. Мурашка.

3. Старэчы (пра ўзрост). Але нішто не кранала лорда. Мо таму быў прычынай больш чым паважны ўзрост. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)