звазі́ць, зважу́, зво́зіш, зво́зіць; зак., каго-што.

Адвезці і прывезці назад.

З. дзіця да доктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звазі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зважу́ зво́зім
2-я ас. зво́зіш зво́зіце
3-я ас. зво́зіць зво́зяць
Прошлы час
м. звазі́ў звазі́лі
ж. звазі́ла
н. звазі́ла
Загадны лад
2-я ас. звазі́ звазі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час звазі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звазі́ць сов. (отвезти и привезти обратно) свози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звазі́ць, зважу, звозіш, звозіць; зак., каго-што.

1. Адвезці куды‑н. і прывезці назад; дапамагчы каму‑н. з’ездзіць куды‑н. — Тодарка, саколік, можа б ты мне каня даў. Дзіця зусім нядужае, трэба да доктара звазіць. Крапіва.

2. Абл. Звезці ў адно месца. Верабей не захацеў сказаць, што Даніла ўсю пшаніцу звазіў у гумны за адну ноч. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свози́ть​I сов. (отвезти и привезти обратно) звазі́ць;

свози́ть ребёнка за́ город погуля́ть звазі́ць дзіця́ за го́рад пагуля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)