збіра́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. збіра́льнік збіра́льнікі
Р. збіра́льніка збіра́льнікаў
Д. збіра́льніку збіра́льнікам
В. збіра́льніка збіра́льнікаў
Т. збіра́льнікам збіра́льнікамі
М. збіра́льніку збіра́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).

З. фальклору.

2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).

З. вады.

|| ж. збіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збіра́льнік м. собира́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збіра́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца збіраннем, зборам чаго‑н. Збіральнік фальклору. Збіральнік жэмчугу.

2. Прыстасаванне, якое служыць для збірання чаго‑н. Збіральнік вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыква́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аматар, збіральнік або прадавец антыкварных прадметаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

собира́тель збіра́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыскафі́л, ‑а, м.

Калекцыянер, збіральнік грамафонных пласцінак (дыскаў).

[Грэч. diskos — дыск і philéō — люблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліяфі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аматар і збіральнік кніг, асабліва рэдкіх і каштоўных.

|| ж. бібліяфі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. бібліяфі́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збіра́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да збіральнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліяфі́л, ‑а, м.

Аматар, знаўца, збіральнік кніг, асабліва каштоўных і рэдкіх выданняў.

[Ад грэч. biblíon — кніга і philos — люблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)