збудава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. збудава́нне збудава́нні
Р. збудава́ння збудава́нняў
Д. збудава́нню збудава́нням
В. збудава́нне збудава́нні
Т. збудава́ннем збудава́ннямі
М. збудава́нні збудава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фры́з

‘у архітэктуры - верхняя частка збудавання; у жывапісе - дэкаратыўная кампазіцыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фры́з фры́зы
Р. фры́за фры́заў
Д. фры́зу фры́зам
В. фры́з фры́зы
Т. фры́зам фры́замі
М. фры́зе фры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэко́р, -у, м.

Сукупнасць, сістэма ўпрыгожанняў збудавання або вырабу.

Д. фасада.

Д. вазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

катлава́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паглыбленне ў зямлі для закладкі фундамента якога-н. збудавання.

|| прым. катлава́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скляпе́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Дугападобнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры пэўнага збудавання.

Гатычнае с.

2. Падвальнае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спада́к, ‑а, м.

Ніжняе бервяно драўлянага збудавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карка́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Унутраная апорная частка збудавання, канструкцыі, на якой трымаюцца астатнія часткі.

К. карабля.

|| прым. карка́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які размяшчаецца па крузе, у выглядзе круга адносна вертыкальнай восі ў цэнтры галоўнага збудавання.

|| наз. цэнтры́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́стверк, ‑а, м.

Спец. Ніжняя частка фундамента збудавання. Жалезабетонны ростверк.

[Ням. Rostwerk.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрасці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., спро́сціцца; зак.

Стаць болын простым (звычайна пра склад, структуру чаго-н.).

Канструкцыя збудавання спрасцілася.

|| незак. спрашча́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)