збрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. збрыва́ю збрыва́ем
2-я ас. збрыва́еш збрыва́еце
3-я ас. збрыва́е збрыва́юць
Прошлы час
м. збрыва́ў збрыва́лі
ж. збрыва́ла
н. збрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. збрыва́й збрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час збрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збрыва́ць несов. сбрива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да збрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збрыць, збры́ю, збры́еш, збры́е; збры́ты; зак., што.

Зрэзаць брытвай.

З. бараду.

|| незак. збрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збрыва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да збрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сбрива́ть несов. зго́льваць, збрыва́ць; см. сбрить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. збрываць — збрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)