збрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. збрыва́нне
Р. збрыва́ння
Д. збрыва́нню
В. збрыва́нне
Т. збрыва́ннем
М. збрыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збрыва́нне ср. сбрива́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. збрываць — збрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сбрива́ние зго́льванне, -ння ср., збрыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)