збру́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збру́йны збру́йная збру́йнае збру́йныя
Р. збру́йнага збру́йнай
збру́йнае		 збру́йнага збру́йных
Д. збру́йнаму збру́йнай збру́йнаму збру́йным
В. збру́йны (неадуш.)
збру́йнага (адуш.)		 збру́йную збру́йнае збру́йныя (неадуш.)
збру́йных (адуш.)
Т. збру́йным збру́йнай
збру́йнаю		 збру́йным збру́йнымі
М. збру́йным збру́йнай збру́йным збру́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збру́йны упря́жечный, сбру́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збру́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да збруі, прызначаны для захавання збруі. Збруйны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збру́я, -і, ж.

Прыналежнасці для запрагання каня; вупраж.

|| прым. збру́евы, -ая, -ае і збру́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сбру́йный збру́йны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)