збо́ршчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. збо́ршчыца збо́ршчыцы
Р. збо́ршчыцы збо́ршчыц
Д. збо́ршчыцы збо́ршчыцам
В. збо́ршчыцу збо́ршчыц
Т. збо́ршчыцай
збо́ршчыцаю		 збо́ршчыцамі
М. збо́ршчыцы збо́ршчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збо́ршчыца ж., в разн. знач. сбо́рщица; см. збо́ршчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да зборшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.

З. бавоўны.

З. членскіх узносаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.

З. матораў.

|| ж. збо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. збо́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сбо́рщица збо́ршчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)